Een halfjaar geleden, even stilstaan…

Harm Huisman – de vader van mijn vrouw Sonja – is nu een halfjaar gelden, eind juni 2015, overleden. Harm was voor mij een tweede vader, een vader die geen eissen stelde of veroordeelde, altijd geïnteresseerd luisterde en een sterke eigen mening had over de ‘dingen’ in de wereld. Uren hebben we gepraat over de herkomst van onze taal, het ontstaan van culturen en gebruiken, de evolutie van de gereedschappen, maar ook over de huidige stand van het leven, je gezin in stand houden en onderhouden, je liefde betuigen en bezegelen, het plukken van de dag, het genieten van de natuur en ‘de kleine dingen van het leven’, een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.

Je was m’n über-maatje wat klussen en verbouwen betreft. Hout werdt boetseerklei in jouw handen. Een oud roestig voorwerp kreeg jij altijd weer aan het glimmen. Geen bouwtechniek was je vreemd en overal had je hands-on ervaring mee. Samen hebben we uren gebogen gezeten over mijn en je eigen bouwplannen en tekeningen. Je gaf mij het volle vertrouwen dat mijn plannen met m’n huis oke waren en uitvoerbaar waren. Zoveel vertrouwen dat je me ook jouw bestekaanvraag liet tekenen.

Vele avonden zijn verstreken met pen en papier en veels te veel ideeën. Uiteraard met een glas schuimend bier, een whiskey en droge Groningse worst erbij. Na walmend van de perfecte BBQ, diep in de warme zomernacht, buiten zittend onder onze machtige Es. Ik mis onze avondjes. Het was een type bevlogen ‘mannenpraat’ die ik met niemand anders had, en heb… Overal in ons huis ben je aanwezig. Grootse dingen zoals onze vast klerenkast van 5 bij 4 meter, op onze slaapkamer, die we samen getimmerd hebben en kleinere dingetjes zoals jouw cigaartjes die nogaltijd op je ‘verstopplek’ achter de keukenkast op je liggen te wachten.

Je bent elke dag met liefde bij me, ik hou van je Harm.