Goedkoop is net nep

Hieronder som ik een aantal producten op die alleen te vinden zijn in de Nederlandse schappen. Blijkbaar eten wij liever goedkope nep-producten dan het orginele natuurlijke product, zo zeggen de grootgrutters want die weten wat wij willen. Nergens anders ter wereld schijnt dat te lukken, wel bij ons. Buitenlandse producenten maken het alleen voor de Nederlandse markt en als je ze vraagt of zij het ook verkopen in eigen land beginnen ze te breed te grijnzen en zeggen ze in steenkolen engels “No no, we don’t eat!” en wuiven heftig met een waarschuwend vingertje…

De lijst (die ik de komende tijd zal aanvullen):

• Piment (het rode dingetje in olijven) is oorspronkelijk paprika, maar in ons Nederlandse potje stopt de Spaanse fabrikant “Pimentpasta” wat ’n soort eetbaar plastic stukje algenbrei met guargom is (uit NL afkomstig).
• Honing is ’n door beien verzamelde nektar, veel komt uit Argentinië, maar in China wordt ook Honing gemaakt van ’n suikeroplossing die bij ons gretig aftrek vindt.
• Kaas, genaamd Analoog, is gemaakt van zetmeel, oliën en nog wat chemie, wordt dagelijks door ons gekocht en gegeten en zit op o.a. voorverpakte Italiaanse gerechten, maar wordt ook gebruikt door de pizzeria ‘op de hoek’.
• Mandarijnen-partjes in blik. Deze partjes worden met zware chemie van hun jasje ontdaan, gewassen met zoutzuur en belanden op uw taartje of in uw toetje.
• Voorverpakte stampotten. Oorspronkelijk heeft dit gerecht 4 ingrediënten: aardappel, boerenkool, worst en jus. De voorverpakte versie heeft er 63. Eet smakelijk, alleen u schijnt deze te kopen.
• Oer hollandse jenever. We kennen wel meer dan tien merken met elk z’n fans en trouwe afnemers. Van elke fles komt de basis, de stookmout, uit 1 fabriek in België. En de jeneverbes komt daar niet bij van pas… Wat is uw favouriete merk zei u?

Deze lijst groeit nog wekelijks!

Maar waarom lukt dat bij ons Nederlanders wel en bijvoorbeeld bij de Italiaanse consument niet? Er gaat natuurlijk eerst nog wat aan vooraf voordat iets in het schap ligt. Het begint uiteraard bij de overheid. Het is blijkbaar toegestaan in Nederland dat je ingrediënten op de verpakking maskeerd of dat je misleidende termen gebruikt of simpelweg gewoon liegt of gebruikmaakt van muli-interpretabele begrippen (zoals ‘wild’). Dat mogen bedrijven van onze stropdassen in Den Haag. Neem nou die gevulde olijven, met piment, weet u wat dat is? Nou, het hoort gewoon een stukkie rode paprika te zijn, maar in de potten in Nederland doen ze er pimentpasta in, dat is ’n algenprutje met guargom en een paar E-nummers. Voorop de pot staat “pitloze olijven, met piment”, in de ingediënten lijst staat “pimentpasta”, dat is wat het is dus dat mag. Iemand heeft verzonnen om dat algenrutje ook maar gewoon piment te noemen en heeft  ontdekt dat er in Nederland dan niet wordt verder gevraagd. Eigenlijk zou op de pot “pitloze olijven met ’n rood geverfde algen gel” en “guargom en calciumcarbonaat” bij de ingrediënten zou moeten staan maar dat klinkt natuurlijk niet lekker dus dat wil je niet op ’t etiket. Nee, natuurlijk niet, omdat het niet lekker is! Maar iemand heeft het verzonnen, iemand heeft gedacht “dat dure stukkie paprika in dat olijffie… daar moeten we vanaf, dat kan anders, dat moet goedkoper kunnen…”. Ja, die mensen bestaan blijkbaar ook. Te zot voor woorden natuurlijk. Het is onbegrijpelijk dat het mag en het geschift dat iemand het verzonnen heeft. Ze worden in Spanje geproduceerd, en ze hebben de producent gevraagd of ze het ook op de Spaanse markt hebben uitgebracht, breed grijnzend zegt deze “No no, we don’t eat!” de spanjaarden willen dat niet, kopen dat niet, zij willen weten wat ze eten en zullen altijd voor ’t traditionele ingrediënt. Of, wat ook zou kunnen, dat de overheid aldaar heeft bepaald dat eerlijke traditionele ingrediënten niet zomaar vervangen mogen worden als daar geen hele goede reden voor is.

Verderop de keten krijg je de supermarkten die die spullen dus voor jou, tien cent goedkoper, klaarzetten in het schap en zelf snel in hun kantoorhok wegduiken en zich verschuilen dat ze voor jou klaargezet hebben wat jij zoekt. Het bewijst maar weer eens dat die filiaalmanagers meer verstand van geld hebben dan van goede spullen en van burger-zorg.

Dus wie is de schuldige? De overheid? Ja, op de eerste plaats. De producent? Ja. De supermarkt manager? Ja ook. Of toch jullie, de consument? Ja… ook ja dus. Maar het begint in ons landje toch echt met de politiek.