Harde nummers in ons eten

In een artiekel uit de krant van juli 1994 wordt zorgelijk gemeld dat het aantal toegelaten additieven, oftewel E-nummers, in ons voedsel is verdubbeld van 200 naar 400. Nu, 20 jaar later, zitten we – schrik niet – op 1521 verschillende mystrieuze toevoeging. In dat artiekel staat dat binnen die 400 van toen er 164 op grond van wetenschappelijke gegevens als veilig betempeld waren. 120 kunnen mogelijk voedselovergevoeligheid veroorzaken, 54 zijn waarschijnlijk giftig voor enkele personen en van 23 is bekend dat ze voor iedereen giftig zijn.

Dus van de 400 E-nummers van toen waren er 23 hoog giftig, dat is 17 procent. Als je dat percentage loslaat op het huidige E-nummer-aantal van 1521 dan kom je uit op 258 giftige additieven. Toegelaten giftige additieven! Ik stel me voor dat dat zo gaat: bedrijf X heeft een nieuw E-nummer en legt deze voor aan de Nederlandse “Voedsel- en Warenauthoriteit” (het NVWA). Deze onderzoekt het nieuwe voesdelverrijkende product en komt er dus achter dat deze giftig oftewel schadelijk is voor de volksgezondheid – want daar werken zeer deskundige annalisten. Vervolgens krijgt dat product een “is oke”-stempel. Schiet mij maar lek…

Nul info

Dat ze er zijn is 1 ding maar dat we er niet over worden ingelicht is toch net nog wat anders. Een onduidelijk toelatingsbeleid, onvolledige of ontbrekende informatie, bedrijven die toevoegingen scharen onder ‘bedrijfsgeheim’, geen onafhankelijke onderzoeken, geen effect op lange termijn onderzoeken, etc. Op etiketten wordt het vaak ook niet helderder omdat E-nummer vermeldingen gebroederlijk naast latijnse benamingen en additieven met veel X-sen en Y-en in de naam staan. Zoek ’t maar uit. Je hebt een encyclopedie in de winkel nodig om te kijken of het allemaal kosjer is wat er in dat potje zit.

De goegemeente gaat er vanuit dat je in een voedselwinkel – bijv. de supermarkt – veilig voedsel kunt kopen. Dat daar voedsel op de plank ligt waar over nagedacht is, dat aan tal van keuringen is blootgesteld, dat aan de zwaarste kwaliteits eissen moet voldoen, “want anders ligt het daar niet”. Dat is dus niet zo! Dat is toch wel ’n zeer bizarre conclusie: De supermarkt verkoopt frank-en-vrij eten waar gif in zit. En dus moet je zelf opletten of je jezelf vergiftigd of dat je een oke product in je mandje legt.

Oftewel, de supermarkt inkoper voelt zich niet verantwoordelijk voor jouw gezondheid (dit zijn dan ook mensen die voor ‘winst maken’ gestudeerd hebben), de producent van die producten maakt zich meer druk over winst verhoging dan over jouw gezondheid, én – helaas pindakaas – ook onze regering voelt zich niet verantwoordelijk voor jouw gezondheid. – Je bent ondertussen maar gaan zitten neem ik aan?

Nou we het er toch over hebben

Even een groep E-nummers uitlichten waar je vast nooit aan gedacht had: dit is de serie 938 tot en met 949. Deze E-nummers zitten in je product als op de verpakking vermeld staat “verpakt onder beschermende atmosfeer”. Dit wil zeggen dat de ‘lucht’ in die verpakking is vervangen of verrijkt met ’n gas. Deze bijvoorbeeld:

• E938 Argon: industrieel gas. Oa. als vulling van gloeilampen, neonlampen en vulling van koelelementen.
• E939 Helium: ballonnen, koelmiddel, diepzeeduiken.
• E941 Stikstof: industrieel gas. Oa. als drijfgas in spuitbussen.
• E942 Distikstofoxide of lachgas: verdoving, motorvermogen verhogen.
• E943a en E943b Butaan: brandbaar gas, gewonnen uit aardolie en aardgas.
• E944 Propaan: uiterst brandbaar gas, explosief. Onderdeel van LPG.
• E948 Zuurstof:
• E949 Waterstof: uiterst brandbaar gas, explosief. Zeppelins. Moderne brandstof.

Dit zijn allemaal toegelaten, toegestane, toevoegingen aan jouw eten. Eet smakelijk.